اثر هدف گزینی بر یادگیری مهارت سرویس والیبال در دانشجویان مبتدی دختر

هدف از پژوهش حاضر، بررسی میزان تاثیر هدف گزینی بر یادگیری مهارت سرویس والیبال در دانشجویان دختر مبتدی است. نمونه آماری این پژوهش 20 نفراز دانشجویان دختر دانشگاه اصفهان بودند. شرکت کنندگان، از بین افرادی که هیچ سابقه ای در رشته والیبال نداشتند، انتخاب شدند که بر اساس نمرات پیش آزمون در 2 گروه ده نفره همسان سازی شدند.. گروه اول در هدف گزینی کامل و گروه دوم در محیط بدون هدف گزینی، به تمرین پرداختند.. برای هدف گزینی، اهداف عملکردی تعیین شد. اصول هدف گزینی استفاده شده در این پژوهش، اصول پیشنهادی وینبرگ(2002) بود. بر این اساس، اهداف خاص، واقعی، رقابتی، دستیافتنی و در قالب یک محدوده زمانی با مشاوره با تعداد 3 نفر از مربیان والیبال که در این رشته متخصص بودند انتخاب شدند. اهداف بلند مدت و کوتاه مدت و محدوده های زمانی جهت رسیدن به آن اهداف با توجه به توانایی های شخصی شرکت کنندگان ایجاد شد و شرکت کنندگان ملزم شدند تا برای دست یابی به اهداف تعیین شده از طرف مربی تلاش نمایند. هر دو گروه بازخورد یکسانی در مورد عملکردشان دریافت می کردند. هر دو گروه در محیط های تعریف شده، تکلیف را برای 11 جلسه تمرین کردند. هرجلسه آموزش شامل 40 دقیقه تمرین، 2 بار در هفته برای 6 هفته به شرح ذیل اجراء می شد: 5 دقیقه تمرینات کششی، 30 دقیقه برای 20 بار تمرین سرویس ساده والیبال(10 بار برای تمرین و 10 بار برای آزمون) و 5 دقیقه برای سرد کردن. جلسات تمرینی در سالن ورزشی همسان برگزار شد. شرکت کنندگان بعد از آموزش مقدماتی و تمرین اولیه، پیش آزمون دادند. آزمون های اکتساب در طول 11 جلسه تمرینی، آزمون یادداری بی درنگ 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین و آزمون یادداری درنگیده 10 روز بعد از بی تمرینی اجراء شد. برای جمع آوری اطلاعات، از آزمون سرویس والیبال ایفر( 1976) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس برای اندازه های تکراری وآزمون تی مستقل استفاده شد. نتایج تفاوت معنی داری را بین دو گروه تحت مطالعه به لحاظ جلسات اکتساب مهارت سرویس والیبال نشان نداد اما دو گروه به لحاظ آزمون های یادداری اختلاف معنی دار داشتند. نتایج نشان داد که شرایط هدف گزینی نسبت به شرایط بدون هدف گزینی برای یادگیری مهارت سرویس والیبال سودمندتر بوده است.